آفتابگردان

زهر خورده ام بی تو، شهد کن لبانت را

خشک شد لبان من، غنچه کن دهانت را

وانمود کن بادی روسریت را دزدید

تا به رقص واداری موج گیسوانت را

تا به روح تو پیچد تار و پود روح من

باز کن ز هم یک یک، دگمه های جانت را

ره سپرده ام تا تو در هجوم بی مهری

رهسپار کن با من ، قلب مهربانت را

در حضور چشمانت شرم می کند زیتون

سجده می کند لاله ، برگ ارغوانت را

آفتاب اگر باشی ، آفتابگردانم

می دوم به دنبالت ، حجم آسمانت را