تنفس

به خانه ی تو می آیم تو را نفس بکشم

مخواه محنت تنهایی و قفس بکشم

مرا به نام بخوان، جای ده در آغوشت

که با تو پای ز آلایش و هوس بکشم

تمام عمر کمین کرده ام مگر که تو را

چو آهوان رمیده به تیررس بکشم

تو مثل غنچه شکوفا شو و اجازه مده

که خوار گردم و منت ز خار و خس بکشم

«نفس برآمد و کام از تو برنمی آید»

گمان مبر که ز سمت تو پای پس بکشم 

تمام یاخته هایم ز عشق لبریزند

چرا که آمده ام تا تو را نفس بکشم...