ای زنی که خونم را بیدار کردی
و عقلم را از هوش بردی!
ای که زخم قلبم را به تماشا نشسته ای
و حتی مرهمی در دستهای به ظاهر مهربانت نیست
اکنون شکستم را انتظار بکش
و سقوطم را نظاره گر باش...!
تلخ می کند کامم را
قندابه این زنبورک های سربه راه خانگی
می خواهم پس از این
از کندوی سربمهر زنبورهای وحشی کوهستان های دور دست
عسل بدزدم...!