به داد من نرسیدند بین بحران ها
دلم گرفته ز دست فرشته - شیطان ها!
هنوز درد نشسته در استخوان من
اگرچه غرقه ام اکنون میان درمان ها
هنوز پیرو عشقم وگرنه بر ترکت
رسیده است به دستم ز عقل فرمان ها
اگرچه رفته ای و سوی من نمی نگری
هنوز عطر تو جاری ست در خیابان ها
هنوز جای قدمهای توست روی زمین
هنوز خوی تو را می وزند توفان ها!
خزان رسید و نفسهای بوستان افسرد
خدای سبز بهار، امر کن به باران ها!
ز تیرگی بی مهار شب مهراس
که می رسند ز سمت سپیده مهمان ها...
*۲۶*
با آنکه هزار فتنه در کارم کرد
شیطان من آغشته ی دامان خداست...!
هنوز عطر تو جاری ست در خیابان ها
.
.
هنوز خوی تو را می وزند توفان ها
.
.
.
سلام.
دعوتید به دنیای بهار...
منتظر نظرات وانتقاداتتان هستم...
سلام
وب بسیار زیبایی دارید مطالبتونم قشنگ هست
سلام دکتر زیبا بود آفلین
اگرچه رفته ای و سوی من نمی نگری
هنوز عطر تو جاری ست در خیابان ها
هنوز جای قدمهای توست روی زمین
هنوز خوی تو را می وزند توفان ها!
سلام
شعر روان و لطیفی بود.
فکر می کنم توو مصراع { خزان شد و گل های باغ پژمردند }یه هجا جا انداختید... مشکل وزنی داره مثلا این شکلی ایراد وزن از بین میره { خزان رسیده وَ گلهای باغ پژمردند... واو باید با فتحه خونده شه }البته این فقط مثاله... حتما شما جایگزین بهتری خواهید داشت.
ممنون از دقت نظرتان، ایرادات دیگری هم البته دارد اما حوصله ویرایشش را ندارم. مورد تذکر داده شده اصلاح شد....و سلام
سلام
مصداق "زبان سرخ می دهد سر سبز را بر باد" منم!!!
این روزا سیاست به زور خودشو تو نوشته هام می چپونه، مجبور میشم که شعرش کنم!!!
و شعر
مثل همیشه هاتون خوندنی بود
خصوصا این بیت
هنوز جای قدمهای توست روی زمین
هنوز خوی تو را می وزند توفان ها!
معرکه ست
شاد باشید و شاعر بمانید
هنوز خوی تو را می وزند توفان ها!
غوغا کردی دکتر جون ساغ اول.
ناخود آگاه انسان به یاد شعر مردی از هیچستان می افتد!!!!! بی تو تمام کوچه ها بن بست اند...!!